Γκουιτσιαρντίνι, Φραντσέσκο

(Francesco Guicciardιni, Φλωρεντία 1483 – 1540). Ιταλός πολιτικός, διανοούμενος και ιστορικός. Προικισμένος νομομαθής, ανέλαβε υψηλά αξιώματα στη Φλωρεντία και στη Μοντένα, διηύθυνε την εξωτερική πολιτική της Αγίας Έδρας, προσέφερε τις υπηρεσίες του στους Μεδίκους και ύστερα αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή. Καρπός της μεγάλης πολιτικής πείρας του ήταν οι πολιτειακές του θεωρίες, που ευνοούσαν μία κυβέρνηση που θα κατευθυνόταν από ένα σώμα σοφών και σωφρόνων πολιτικών αντρών. Από εδώ προέρχεται και ο απόλυτος και ειλικρινής ρεαλισμός του, δόξα και μειονέκτημα του ιστοριογραφικού πολιτικού του έργου. Η διαρκής δυσπιστία του προς κάθε ηγεμόνα και προς κάθε είδους προσκόλληση σε ιδεολογικές αξίες, τον εμπόδισε να επεξεργαστεί μια προσωπική θεωρία των πολιτικών πραγμάτων και της ιστορικής τους ανέλιξης, η οποία θα αποτελούσε και την εσωτερική βάση των ιστοριογραφικών του εργασιών. Οπωσδήποτε όμως το έργο του Γ. μπορεί να θεωρηθεί σημαντικός σταθμός στην παγκόσμια πολιτική ιστοριογραφία. Από τη μία πλευρά συμπληρώνει τις ατέλειες του ιστορικού έργου του Μακιαβέλι –που επιζητούσε ιστορικά πορίσματα από την αντιπαραβολή των ρωμαϊκών προτύπων με την αναγεννησιακή πολιτική κατάσταση της Ιταλίας– και από την άλλη δίνει τη μέθοδο της αυστηρής κριτικής ανίχνευσης των ιστορικών γεγονότων, τα οποία αν και είναι σύγχρονα με τον ιστορικό, εξετάζονται με μάτι ψυχρό και αντικειμενικό.